Historia eksploracji Antarktydy sięga początków XIX wieku, kiedy marynarze zaczynali dostrzegać lodowe wybrzeże. Prawdopodobnie jako pierwszym, który postawił stopę na Białym Kontynencie był amerykański kapitan John Davis, było to w 1821 roku.
Pełna linia brzegowa Antarktydy nie była znana do połowy XIX wieku. Amerykański oficer marynarki Charles Wilkes już w latach 1839-40 twierdził, że Antarktyda jest nowym kontynentem. Kolejne wyprawy miały już na celu dotarcie do Bieguna Południowego.
Brytyjski odkrywca Robert F. Scott w wyprawie Discovery w latach 1901-04 był pierwszym, który próbował dotrzeć z wybrzeża Antarktydy na Biegun Południowy. Scott, w towarzystwie Ernesta Shackletona i Edwarda Wilsona, wyruszył w podróż jak najdalej na południe aż do 82°16′S. Shackleton powrócił na Antarktydę jako lider Brytyjskiej Ekspedycji Antarktycznej, ponownie próbując dotrzeć do bieguna. W dniu 9 stycznia 1909 r. wraz z trzema towarzyszami osiągnął 88°23’S – czyli zaledwie 180 km od bieguna.
Pierwszymi, którzy dotarli do geograficznego bieguna południowego byli Norweg Roald Amundsen i członkowie jego wyprawy 14 grudnia 1911 roku. Amundsen wyruszył z Lodowca Szelfowego Rossa, z okolic Wyspy Rossvelt’a, kilkaset kilometrów na wschód od bazy McMurdo. Lodowcem Szelfowym Ross’a dotarł do Płaskowyżu Polarnego pokonując Góry Królowej Maud w Paśmie Gór Antarktycznych. Robert F. Scott ze swoją wyprawą Terra Nova Expedition, startując z bazy McMurdo dotarł na Biegun Południowy 17 stycznia 1912 roku zaledwie 33 dni po Amundsenie. Podczas podróży powrotnej Scott i jego czterej towarzysze zmarli z głodu i ekstremalnego zimna.
31 października 1956 roku na Biegunie Południowym rozpoczęto budowę amerykańskiej stacji Amundsen-Scott. Materiały budowlane dostarczano drogą powietrzną. Od tego czasu stacja jest stale obsadzona przez personel badawczy, pomocniczy i turystów. W kolejnych latach, aż do czasów obecnych na Biegun Południowy docierało coraz więcej podróżników drogą lądową lub powietrzną. Wykorzystywano narty, psie zaprzęgi, różnego rodzaju skrzydła typu kitewind. Pomogło w tym utworzenie bazy wsparcia logistycznego w obozie bazowym Patriot Hills w 1987 roku. Od tej pory Biegun Południowy stał się bardziej dostępny dla turystów i ekspedycji pozarządowych.
Maria Leijerstam, Daniel Burton, Juan Menendez Granados, Helen Skelton, Eric Larsen to nazwiska kilku osób, którzy próbowali dojechać na rowerze na Biegun Południowy. W pewnym stopniu udało się pierwszej trójce z nich. Oficjalnie pierwsza była Maria, która dotarła na biegun na rowerze 27 grudnia 2013 roku. Miesiąc później dojechali Daniel Burton oraz Juan Menendez Granados.
Helen Skelton, także dotarła na biegun, nawet wcześniej bo już w 2012 roku, jednak ona na swojej 800km trasie poza rowerem używała latawca oraz nart. Rowerem przejechała niewiele ponad 150km.
Według informacji jakie udało mi się znaleźć w internecie śmiałkowie poza rowerem używali także nart, wsparcia samochodu, zrzutów zapasów z samolotu. Nikt z tej piątki nie rozpoczął wyprawy z wybrzeża Antarktydy.
Maria Leijerstam wyruszając z Płaskowyżu Polarnego w okolicach Gór Królowej Maud na specjalnym trójkołowym rowerze poziomym dotarła do Bieguna po 9 dniach i pokonaniu 483 kilometrów.
Juan Menendez Granados i Daniel Burton wyruszyli razem z bazy Hercules Inlet. Pierwszy do bieguna dotarł po 46 dniach, a drugi po 50.
Moja wyprawa na Biegun Południowy zakłada przejazd rowerem wyprawowym z przyczepą z bazy Union Glacier Camp Base, samotnie, bez wsparcia z zewnątrz, bez użycia nart.
Ciekawe filmy: